Er was eens een Nederlandse koper van een huis in Frankrijk. Dat liep via een Duitse dame, die makelaar was in Frankrijk en optrad namens de verkoper. Dat kwam goed uit, want deze koper sprak weinig Frans en heel goed Duits, dus de communicatie was geen probleem.
We kregen een reeks e-mails in het Duits toegestuurd maar wij vertrouwden niet meer zo op ons middelbare school-Duits, dus maar eens gebeld. Gelukkig bleek mevrouw de makelaar ook goed Frans te spreken. Sterker nog, voortreffelijk in het Frans te kunnen schelden.
Ze meldde dat het in Frankrijk normaal is (zelfs wettelijk verplicht, zo beweerde ze) dat de verkoper de notaris kiest. Dus de notaris was al gekozen en ze zou er niet aan meewerken dat gegevens van het huis en de verkoper aan een andere notaris zouden worden overgedragen. Bovendien wilde deze notaris eerst een garantiesom ontvangen van €10.000 voordat hij zou beginnen aan het opstellen van het koopcontract.
We probeerden haar over de telefoon uit te leggen dat de koper de kosten van de notaris betaalt en dus het recht heeft zelf de notaris te kiezen. Mocht de verkoper vast willen houden aan zijn notaris, dan is dat geen probleem, dan zouden beiden notarissen samenwerken (en de vergoeding delen), onder leiding van de notaris van de koper. Bovendien wordt er pas een dépôt de garantie betaald op de tiende dag na ondertekening door beide partijen van het compromis de vente. Deze opmerking kwam ons op een scheldkanonnade te staan en toen hebben we de telefoon maar neergelegd en de genoemde notaris zelf maar eens gebeld. Die bevestigde dat de koper natuurlijk zelf de notaris mocht kiezen, waar hij graag mee zou samenwerken en natuurlijk was betaling van de garantiesom pas noodzakelijk nadat het compromis de vente was getekend.
Gedurende het proces erna heeft de koper nog veel last gehad van deze mevrouw. Ze bleek ook helemaal geen gediplomeerd makelaar, slechts een agent commercial, die werkte in opdracht van een makelaarskantoor. De opgegeven afmetingen van het perceel waren ruimschoots groter dan wat het kadaster aangaf, de lijst met roerende goederen was eerst niet, toen wel, en toen weer niet onderhandelbaar en zo waren er nog een paar akkefietjes.
Uiteindelijk is het goed gekomen, ondanks de incompetentie van ‘Frau Adolf,’ zoals ze uiteindelijk liefkozend werd genoemd door deze koper. Er zijn makelaars die alleen maar stress toevoegen aan iets wat eigenlijk een prettige ervaring zou moeten zijn: het kopen van je droomhuis in Frankrijk. In een dergelijk geval is het aan te raden de makelaar te verzekeren dat zijn courtage zal worden betaald en hem of haar verder van het gehele koopproces uit te sluiten. Elke Franse notaris is prima in staat om een uitstekend koopcontract op te stellen, een commercieel agent van een makelaar zonder enig diploma en met weinig kennis van het makelaarsvak voegt daar in de regel niets zinnigs aan toe.
Moraal: Het bedrijf waar deze dame werkzaam was, was aangesloten bij een grote internationale makelaarsketen, dus ook tussen de bekende makelaars zitten wel eens rotte appelen, of Duitse loeders zoals in dit dossier…
